شعر در مقام معلم

معلم  ای فروغ جاودانی∴
معلم مهر پاک آسمانی∴
معلم ای چراغ راه دانش∴
معلم آیه های مهربانی∴
مرا ازجهل ونادانی رها کن∴
مرا باعلم وایمان و خداکن∴
بیا ای گل تو از گهواره تاگور∴
مرا باعلم ودانش آشنا کن∴
دلی شفاف چون آیینه داری∴
محبت و صفا در سینه داری∴
اگر داری گهی اخمی به چهره∴
ولی بی شک دلی بی کینه داری∴
معلم ای بهار آفرینش∴
تو هستی افتخارآفرینش∴
تو هستی گوهر نایاب دریا∴
عجب دارم زکار آفرینش∴
تو می خواندی الفبای رشادت∴
تو گفتی راه ایمان وسعادت∴
به مردانی که رفتند عاشقانه∴
تو دادی درس ایثار و شهادت

روی من کلیک کن تا شعر بالا را برات بخونم

سپاس ، سپاس ، معلم سپاسß
سلام من به تو ای طلوع جاویدß
طلایه دار نور باغبان خورشیدß
شده جهان من روشن از حضور توß
نگاه من شده جلوه گاه نور تو ß
بر چهره ات نقش صلابتß
لبخند تو صبح سپید استß
در سینه ی دریاییت عشقß
در چشم بیدارت امید استßß
شکفته در دلم مهر آسمانیتß
همیشه پرفروغ شمع مهربانیتß
چراغ راه من علم و دانش تو بودß
دلم به یاد تو شعر عاشقی سرود ß
با سلاح دانش در مسیر دینß
رفتی به جنگ تیرگی هاß
نقشی کشیدی جاودانهß
بر صفحه ی اندیشه ما

روی من کلیک کن تا شعر بالا را برات بخونم

إنتا معلم و حنا منک نتعلم„
نسکت ونتا موجود مانرضى نتـکلم„
واللی خلاک ما یفهم یجیلو یوم ویندم„
و ما تسمع اللی یخدعک إنتا معلم„
نظره بالإشاره تعرف نبض الحراره„
إنتا إنتا عباره تخلی لعقول حیاره„
تو معلمی و ما از تو یاد میگیریم„
تو معلمی و ما از تو یاد میگیریم„
ما در حضور تو ساکت می مونیم„
و نمیتونیم حرف بزنیم„
و هر کی ترکت کنه نمیفهمه„
ولی یه روز پشیمون میشه„
و گوش نده به کسی که به تو„
دروغ میگه و تورو فریب میده„

روی من کلیک کن تا شعر بالا را برات بخونم

We once had a Teacher
The Teacher of teachers
He changed the world for the better
And made us better creatures
Oh Allah we’ve shamed ourselves
We’ve strayed from Al-Mu’allim
Surely we’ve wronged ourselves
What will we say in front him?
Oh Mu’allim
He was Muhammad
Salla Allahu ‘alayhi wa sallam
Muhammad, mercy upon Mankind
Teacher of all Mankind

همه ما زمانی یک معلم داشتیم
معلمِ همه معلم‌ها
او جهان را به یک مکان بهتر تغییر داد
و همه ما را به مخلوفات بهتری تبدیل کرد
اوه الله ما از خودمان شرم داریم
ما از معلم منحرف شده‌ایم
البته ما با خودمان بد کرده‌ایم
در مقابل او چه خواهیم گفت
اوه معلم
او محمّد بود درود خدا بر او و خاندانش باد

روی من کلیک کن تا شعر بالا را برات بخونم

معلم عزیز و مهربونم«
نام شما همیشه بر زبونم «
بود و نبود من همه فدایت «
که بوسه میزنم به خاک پایت«
تو سرما و تو گرما در کنارم «
تو بوده ای همیشه بیقرارم«
تو داری از فرشته ها نشونی«
تویی نشونه ای ز مهربونی«
یادم دادی خوندن و با نوشتن «
شمایی تا ابد تو خاطر من «
همیشه بوده چون پدر و مادرم «
دست نوازش شما بر سرم «
محبت تو پاک و دل نشینه
یه بنده خوب خدا همینه «
فقط میگم که ای آموزگارم«
از زحمات تو سپاسگزارم«

بر روی من کلیک کن تا شعر بالا را برات بخونم

مربیّ قشنگم، چقدر تو مهربونی
عزیز من تو مثل، مامان جونم می مونی
هر روز به من یاد می دی
درس و مشق و نقاشی
من از تو یاد می گیرم
درسهای مهربونی

بر روی من کلیک کن تا شعر بالا را برات بخونم

حروف درس الفبا ی ما معلم بود                                            تمام صحبت ما یک صدا معلم بود

به روی تخته ی چوبی همیشه بی پایان                                شروع نام خدابود، تا معلم بود

نگاه روشن دنیای کودکی هایم                                               به خشم و بوسه ی مادر ؤ یامعلم بود

قسم به نام پیام آوران آگاهی                                                 تمام درد بشر را دوا معلم بود

شکوه صبر وصلابت چو کوه می بارید                                      سه تیغ مهر ؤ سنگ بلا معلم بود

به دشتهای پر ازغنچه های پراحساس                                      گلی شکفته به نام وفا ،معلم بود

به هیچ زندگی و پوچ مرگ ،معنا داد                                       تمام بود و نبود شما معلم بود

به وقت گوش نهادن نشسته شاگردیم                                       در اوج خستگیش هم به پا معلم بود

سلام اي خاطرات كودكي ها                                          صداي داس و آب ونان وبابا

تورا تا بي نهايت دوست دارم                                             تو اي زيباترين ميراث دنيا

تو يادم داده اي پروانه باشم                                             براي بچه ها چون سايه باشم

مراتا قله هاي عشق بردي                                                    تو گفتي باخداهمسايه باشم

تو اي باروح وجان من صميمي                                            تو اي آموزگارم ، بهتريني

كنددرچهره ات گل آشيانه                                                      كليد مشكلات سرزميني

شكوه دستهايت آسماني                                                           كليد مخزن گنج الهي

پيمبرگفته من آموزگارم                                                          علي شدبنده ي روح معاني

دوباره دوره كردي كودكي را                                             دوباره بخش كردي عاشقي را

دوباره قلب من تابي كران رفت                                         دوباره صرف كردي سادگي را

تواي آموزگارم زنده باشي                                                   هميشه خرم وپاينده باشي

گرفتم جان تازه از وجودت                                                     الهي هركجايي زنده باشي

به نامت نامه راكردم چو آغاز                                             شدم مانند گل ازغنچه اي باز

چه دلتنگت كه بودم من شب وروز                                        شدم مثل كبوتر شوق پرواز

سرود وشعر را يادم تودادي                                                         غم واندوه بربادم تودادي

زمستان گرچه سرمابودسوزان                                                     حرارت بردل وجانم تو دادي

تو گفتي باعدو باشيم درجنگ                                                  به ما گفتي كه دنيا هست نيرنگ

اگرهمت كني پيروز هستي                                                               مثال داستان چشمه وسنگ

خدايا اين من واين نسل فردا                                                      شدم آموزگار قاصدك ها

هرآنچه گفت او من ياد دارم                                               كنارم باش جان بخشم به گلها

عباسعلي جاويدان

شعر درباره ى روز معلم

                         آموزگارم ، تو باغبانی
می پرورانی بذروجودم ، با مهربانی
با درسهایت دیو جهالت از من گریزد
اندرزهایت ، بهر وجودم ، شد پاسبانی
من غرقه بودم در بحر غفلت
دستم گرفتی ای ناجی من،
من همچو قایق ، تو بادبانی
بر خوان ِ دانش من میهمانم
تو ای معلم ، خود میزبانی
کار تو باشد، ارشاد انسان
همکار ِ خوب ِ پیغمبرانی

خدایی که داننده ی رازهاست        نخستین سرآغاز آغازهاست

معلمم؛:

به غیر جان چه می توان که افکنم به پای تو    مرا که هر چه دارم از تو دارم و عطای تو

تویی که بند جهل را گشوده ای ز دست من    منم که نقد عمر را فکنده ام به پای تو

تویی که گر جفا کنی به روی دیده جای تو       تویی که گر وفا کنی، سرای دل سرای تو

تویی که نور معرفت دمیده از فروغ تو              تویی که دیو جهل و کین رمیده از صفای تو

تویی که گر به پاس تو قلم به جنبش آورم       یقین فرو بماند از نگارش ثنای تو

به لوح دل چه می نهد؟ به غیر نقش مهر تو     کسی که همچو من شود، زمانی آشنای تو

هنوز در دو چشم من هزار جلوه می کند         کلاس درس و محفل صفای بی ریای تو

هنوز در دو گوش من، نوید زندگی دهد           چه نغمه ی فرشتگان، کلام جانفزای تو

هنوز در سرای دل به یادگار می برم              نشاط خنده های تو، شرار خشم های تو